Zlato se rozběhlo do strání nahoru,
světelné tóny rozchvěly lístky jilmů.
Myslíš si: břízky se cetkami pyšní.
Po cestě odjinud jdeš nejspíš nikam,
odnikud jinam spěcháš a zvenčí nevidíš,
že hrsti zlaťáků rozhazuje stromové tržiště.
Až lístky z perleti odepne olše,
barevné poklady na zemi ukryje mlha.
Čekáš až na jaro, zbytečně teď marníš čas.
Oro ekkuris aldeklive supren,
lum-tonoj vibrigis ulmajn folietojn.
Vi pensas: betuloj fieras pro brilajetoj.
Survoje de aliloke vi iras plej verŝajne nenien,
de nenie aliloken vi rapidas kaj de ekstere ne vidas,
ke ormonerojn plenmane disĵetas arba bazaro.
Kiam folietojn el perlamoto malbutonos alno,
kolorajn trezorojn surtere kaŝos nebulo.
Vi atendas nur printempon, vane vi nun perdas tempon.